Month: March 2014
Την Τρίτη 18/2 το απόγευμα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-μικροφωνική στην πλατεία Βικτωρίας. Μια ακόμη παρέμβαση ενάντια στα κρατικά πογκρομ του “ξένιου ζευς” και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, αλλά και σε ένδειξη αλληλεγγύης στους 11 συντρόφους και συντρόφισσες που συνελήφθησαν στις 28/12- στη διάρκεια μοιράσματος-αφισοκόλλησης στη Βικτώρια. Επί 2 ώρες μοιράστηκαν και διαβάστηκαν κείμενα και αφισοκολλήθηκε η γύρω περιοχή.
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Κείμενο καλέσματος αλληλεγγύης στους 11 συντρόφους/ισσες που δικάζονται στις 20/02/2013
Στις 28/12/13, κατά τη διάρκεια προπαγάνδισης πορείας ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τις επιχειρήσεις «ξένιος ζευς» και «θέτις», δεχθήκαμε συντονισμένη επίθεση από αστυνομικές δυνάμεις στην πλατεία βικτωρίας, με αποτέλεσμα δώδεκα συλλήψεις, έντεκα συντρόφων/ισσών μας και ενός περαστικού. Αφορμή της επίθεσης ήταν το επεισόδιο που είχε προηγηθεί στην περιοχή του αγ. νικολάου, όταν γνωστός φασίστας της περιοχής μας προκάλεσε και μας επιτέθηκε με ρόπαλο· επίθεση που αντιμετωπίστηκε. Η συνέχεια εκτυλίχθηκε στη ΓΑΔΑ, με το στήσιμο του κατηγορητηρίου για τους συλληφθέντες και τον ορισμό του αυτοφώρου στις 30/12. Ενώ όμως η δίκη αναβάλλεται και η έδρα δίνει εντολή να αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι συλληφθέντες, οι μπάτσοι αποφασίζουν να κρατήσουν έναν εξ αυτών γιατί είναι… μετανάστης, κρίνοντας αυτόματα -με βάση ειδική νομοθετική διάταξη- ότι είναι «επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια». Μεταφέρεται λοιπόν στο κέντρο κράτησης μεταναστών της Π. Ράλλη όπου, έπειτα από παρέμβαση αλληλέγγυων, γίνεται δεκτή η ένσταση που κατατίθεται και αφήνεται ελεύθερος.
Ο περί ου ο λόγος φασίστας, από ό,τι μάθαμε αργότερα, είναι γνωστός στην ευρύτερη περιοχή από την έμπρακτη συμμετοχή του στη φασιστοεπιτροπή του αγίου Παντελεήμονα και στην ομάδα «αγανακτισμένων» που δρούσε στη λαϊκή αγορά του αγίου Νικολάου (παρέα με τη μαχαιροβγάλτισσα χρυσαυγίτισσα Θ. Σκορδέλη), για επιθέσεις και ανθρωποκυνηγητό εναντίον μεταναστών, ενώ διατηρεί άριστες σχέσεις με την ελληνική αστυνομία, μιας και ο γιος του είναι μπάτσος. Όλα αυτά συνθέτουν τον καμβά και εξηγούν πολλά για το ποιόν του, αλλά και για την επίθεση που δεχθήκαμε τόσο από τον ίδιο όσο και από την αστυνομία. Μια επίθεση που αναδεικνύει τη γενικότερη κατάσταση που θέλουν να επιβάλουν οι φασίστες, οι μπάτσοι, ο δήμος, το κράτος και οι μαφίες τους.
Από τις ρατσιστικές εκδηλώσεις μίσους του 2008 μέχρι τις πιο πρόσφατες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών, η ιστορία δείχνει πως η σαπίλα που έχει συσσωρευτεί στην περιοχή έχει εισχωρήσει στο μεδούλι μεγάλου κομματιού της τοπικής κοινωνίας. Η βδελυγμιαία λίστα καταγεγραμμένων ρατσιστικών περιστατικών δεν έχει τελειωμό. Από τις δηλώσεις «αγανακτισμένων κατοίκων» στα κανάλια, που ζητούσαν να μαρκαριστούν σα σφάγια τα παιδιά μεταναστών με την υγειονομική βούλα και το κάψιμο των υπογείων της εκκλησίας του αγ. Παντελεήμονα, μέχρι τις καταστροφές σε μαγαζιά, σπίτια, τόπους προσευχής, τις βιαιοπραγίες και την καταδίωξη μεταναστών από κάθε λογής και ηλικίας εθνικιστικό απολειφάδι. Οι φασίστες συνεχίζουν να δρουν στην περιοχή, με την απόλυτη σύμπραξη της αστυνομίας (μην ξεχνάμε πως το α.τ. αγ. Παντελεήμονα πρώτο δίδαξε τη στρατηγική εξόντωσης μεταναστών στην περιοχή, με τους βασανισμούς αφγανών μεταναστών το 2004 στα κρατητήριά του), αλλά και με τις μαφίες τους, πουλώντας προστασία σε ιδιοκτήτες μαγαζιών και πάγκων της λαϊκής αγοράς, έχοντας ενεργό ρόλο στη διακίνηση αφορολόγητων ειδών, προσπαθώντας να επιβάλουν το μισάνθρωπο ιδεολόγημά τους, με λόγο και ράβδο.
Για όλα αυτά ο «ύπατος άρχοντας» του δήμου αθηναίων προσποιείται ότι δε γνώριζε τίποτα. Όμως είναι ο ίδιος που με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι του δημοτικού συμβουλίου, έδωσε χώρο δράσης σε αυτά τα κατακάθια της κοινωνίας και όρισε σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα του «πείραματος» του αγ. παντελεήμονα. Η υποβάθμιση της περιοχής και ο φόβος βοήθησαν τόσο το δήμο όσο και τις real estate εταιρίες να εκμεταλλευτούν αυτήν την κατάσταση, ο μεν πρώτος με τα σχέδια ανάπλασης που υπόσχονται μίζες εκατομμυριών και οι δεύτερες με τα απίστευτα κέρδη που αποκόμισαν από το ξεπούλημα περιουσιών.
Σε πίστωση και επιβεβαίωση των παραπάνω έρχεται και το δήθεν αντιφασιστικό κράτος, που παίρνει το μαχαίρι από τα χέρια της χρυσής αυγής και το αντικαθιστά με το γκλομπ του μπάτσου και την απόφαση του δικαστηρίου. Στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας, εξαπολύει μαζικά τα όργανά του ενάντια σε κάθε μετανάστη, κάθε κοινωνικά περιθωριοποιημένο άτομο και κάθε αντιστεκόμενο/η στις επιταγές του. Φτιάχνει στρατόπεδα συγκέντρωσης, πνίγει, βασανίζει και ποινικοποιεί μετανάστες, απλά γιατί είναι μετανάστες. Διώκει και φυλακίζει αγωνιζόμενους ανθρώπους, εισβάλει στα σπίτια τους, εκκενώνει αυτοοργανωμένους χώρους-αναχώματα στο φασισμό. Επιβάλει την καταστολή και την «κοινωνική ομαλότητα» με τη σφραγίδα του, πάνω στα συντρίμια των εκατομμυρίων ανέργων, των χιλιάδων αυτόχειρων, των εργαζομένων με όρους δουλείας. Θέλει να απομονώσει και να περιθωριοποιήσει κάθε κοινωνικό κομμάτι που αγωνίζεται και διεκδικεί, που στέκεται αλληλέγγυο με τους απόκληρους και τους κυνηγημένους αυτού του κόσμου, που δε συντάσσεται με τους φασίστες, αλλά αντίθετα, ανοίγει χαρακώματα ενάντια στα φασιστικά πογκρόμ, κρατικά και παρακρατικά.
Σε απάντηση όλων αυτών εμείς παραμένουμε στο δρόμο, στις πλατείες και στις γειτονιές. Δημιουργούμε εστίες αντίστασης, αλληλεγγύης και αγώνα. Φτύνουμε κατάμουτρα το δηλητήριο με το οποίο ποτίζουν κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας και προχωράμε. Γιατί δεν αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας, όπως και σε πολλούς από τους γύρω μας, τη διάθεση να σωπάσουμε, να μείνουμε στο σπίτι μας, να περιμένουμε υπομονετικά τον πέλεκυ να πέσει πάνω στο κεφάλι μας. Θα παλεύουμε μέχρι το τέλος. Μέχρι το εμείς να γίνει όλοι. Άνθρωποι ισότιμοι που δε θα φοβούνται συστήματα και κράτη, που δε θα διαχωρίζουν το διπλανό τους ανάλογα με το φύλο ή την καταγωγή του, που θα πορεύονται προς μια αταξική κοινωνία.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΦΙΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ
Συγκέντρωση: Δικαστήρια Ευελπίδων (κτίριο 7), 20 Φεβρουαρίου, 9:00
από τις γειτονιές Αγ. Νικόλας, Κυψέλη, Πατήσια
αντιφασίστες/τριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας,
συνέλευση no lager,
αντιφασιστική δράση Κυψέλης – Πατησίων
Αναδημοσίευση από Athens.indymedia. org.
Το Σάββατο το μεσημέρι, από τις 13.00 μέχρι της 15.00, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική-παρέμβαση στο κάτω μέρος της πλατείας Αγίου Νικολάου κοντά στον ηλεκτρικό. Η παρέμβαση έγινε στα πλαίσια συνέχισης της καμπάνιας ενάντια στα κρατικά πογκρομ του “ξένιου ζευς” και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, αλλά και αλληλεγγύης στους 11 συντρόφους και συντρόφισσες που συνελήφθησαν στις 28/12- στη διάρκεια μοιράσματος-αφισοκόλλησης που προπαγάνδιζε την πορεία στις 11/1 στην πλατεία Αμερικής- και δικάζονται την Πέμπτη 20/2 στα δικαστήρια Ευελπίδων.
Κατά τη διάρκεια της μικροφωνικής μοιράστηκαν κείμενα στην πλατεία ,στον ηλεκτρικό και στη λαική της Μιχαήλ Βόδα, ενώ πραγματοποιήθηκε και αφισοκόλληση στην ευρύτερη περιοχή. Η παρουσία της αστυνομίας ήταν ιδιαίτερα προκλητική με συνεχή περάσματα μηχανών της ΔΙΑΣ στους δρόμους μπροστά από τη συγκέντρωση και αρκετές δυνάμεις ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ να παραμονεύουν κοντά στην πλατεία.Κάποιες αστυνομικές δυνάμεις μάλιστα ήταν και στην κάτω μεριά του ηλεκτρικού κάνοντας “παρεούλα” στο γνωστό φασιστοειδές της περιοχής, με το οποίο υπήρξε το επεισόδιο στις 28/12.Το φασιστοειδές ήταν μαζί με 4-5 άτομα σε φόβο και αμηχανία και κάποια στιγμή ξεφόρτωσαν από αμάξι σιδερολοστούς μπροστά στους μπάτσους, οι οποίοι προφανώς για ακόμη μια φορά δεν είδαν δεν άκουσαν. Ο αγώνας ενάντια στους φασίστες, τους μπάτσους,τα αφεντικά, τους κάθε λογής ρατσιστές,ρουφιάνους και τις μαφίες τους θα συνεχίσει να δίνεται αδιάλειπτα (όπως δίνεται εδώ και τόσα χρόνια) στο δρόμο, στις πλατείες και στις γειτονιές αυτής της πόλης.
Θα δοθεί και την επόμενη Πέμπτη στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 9.00 στη δίκη των 11 συντρόφων και συντροφισσών.
Δύναμη και αλληλεγγύη.
Αλληλεγγύη στους 11 συντρόφους/ισσες
Στις 28 Δεκέμβρη κατά τη διάρκεια προπαγάνδισης της διαδήλωσης ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και στα κρατικά πογκρόμ του «ξένιου Δία» (11/01 Πλατεία Αμερικής) στον ηλ. σταθμό του Αγ. Νικολάου, διασταυρωνόμαστε με γνωστό φασίστα της περιοχής. Η επίμονη και προκλητική παρουσία του κορυφώνεται όταν αρπάζει ένα ρόπαλο και κινείται απειλητικά προς κάποιους συντρόφους. επίθεση που αντιμετωπίστηκε. Η παρέμβαση συνεχίζεται προς την πλ. Βικτωρίας, όπου δεχόμαστε συντονισμένη επίθεση από μηχανοκίνητες δυνάμεις της αστυνομίας. Τελικά συλλαμβάνονται 11 σύντροφοι/ισσες και ένας περαστικός.
Ο φασίστας παριστάνοντας το θύμα, παρέα με το μπάτσο (όπως μαθαίνουμε αργότερα) γιο του και άλλους ομοϊδεάτες τους, μπαινοβγαίνουν σαν παλιοί γνώριμοι μέσα στη γαδα, όπου κρατούνται οι σύντροφοι/ισσες και στήνουν ένα βαρύ κατηγορητήριο εναντίον τους. Τη Δευτέρα 30/12 το αυτόφωρο παίρνει αναβολή και οι συλληφθέντες αφήνονται ελεύθεροι. Εκδικητικά όμως και χωρίς κανένα νομικό προκάλυμμα, η αστυνομία προχωρεί στην κράτηση ενός συντρόφου με τη μοναδική ιδιώνυμη κατηγορία: ότι είναι μετανάστης. Σύμφωνα με ειδική διάταξη, η αστυνομία μπορεί να απελάσει ένα μετανάστη αρκεί να τον χαρακτηρίσει «επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια». Ο σύντροφος μεταφέρεται στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη. Μετά από παρεμβάσεις αλληλέγγυων, γίνεται δεκτή η ένσταση που κατατίθεται και αφήνεται ελεύθερος.
Ο εν λόγω φασίστας παρέα με άλλα νεοναζιστικά αποβράσματα πρωτοστατούν στην επιτροπή κατοίκων Αγ. Παντελεήμονα σε πογκρόμ ενάντια μεταναστών και σε ρατσιστικές μισάνθρωπες συγκεντρώσεις στην ευρύτερη περιοχή. Πάντα με την απαιτούμενη ασυλία η παραπάνω γαλανόλευκη μαφία σε συνεργασία με την αστυνομία τρομοκρατεί μετανάστες, προσπαθεί να επιβάλλει το φόβο σε όσους αντιστέκονται και να εξασφαλίσει τη θέση της στην οικονομία του εγκλήματος στην περιοχή.
Να σπάσουμε το φόβο ενάντια σε φασίστες, ρατσιστές και τις μαφίες τους
Συγκέντρωση 20 Φλεβάρη 2014, 9:00 πμ
Δικαστήρια Ευελπίδων (κτίριο 7)
Συνέλευση no lager,
Αντιφασίστες/τριες από τις γειτονιές του κέντρου της αθήνας,
Αντιφασιστική Δράση Κυψέλης Πατησίων,
Από τις γειτονιές Άγιος Νικόλαος, Κυψέλη, Πατήσια
Αναδημοσίευση απο το Athens.indymedia.org
Σήμερα Σάββατο 11/1 πραγματοποιήθηκε διαδήλωση στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/τριων και τα κρατικά πογκρόμ του «Ξένιου Δία». Την πορεία διοργάνωσαν συλλογικότητες του κέντρου (Συνέλευση NoLager – Αντιφασίστες/τριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας – Από τις γειτονιές Αγ. Νικόλας, Κυψέλη, Πατήσια – Αντιφασιστική δράση Κυψέλης, Πατησίων) και ενίσχυσαν με την παρουσία τους συλλογικότητες και άτομα από το κέντρο και τις δυτικές, ανατολικές, βόρειες και νότιες συνοικίες. Σημαντική, επίσης, ήταν η παρουσία μεταναστών/τριων που συμμετείχαν στη πορεία ή την ακολούθησαν κατά τη διάρκειά της. Οι 800 περίπου διαδηλωτές ακολούθησαν το δρομολόγιο πλ. Αμερικής – Μυθήμνης – Αχαρνών – Σκιάθου – Επιδάμνου – Σίφνου – Πατησίων – πλ. Αμερικής.
Κατά τη διάρκεια της πορείας, μοιράσαμε εκατοντάδες κείμενα σε 7 διαφορετικές γλώσσες, πετάξαμε χιλιάδες τρικάκια, και στολίσαμε την πόλη με συνθήματα και στένσιλ. Η πορεία κύλησε χωρίς προβλήματα, ενώ η ανταπόκριση των μεταναστών κατοίκων ήταν πολύ ένθερμη.
Την Παρασκευή 10-1 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση – μικροφωνική στην πλατεία Βικτωρίας για την προπαγάνδιση της διαδήλωσης ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τον “Ξένιο Ζευς” στην πλατεία Αμερικής στις 11-1. Μοιράστηκαν και διαβάστηκαν κείμενα, κολλήθηκαν αφίσες στη διάρκεια της δίωρης συγκέντρωσης.
Το κείμενο που μοιράστηκε
Φασισμός σημαίνει θάνατος. Θάνατος στο φασισμό.
Ζήτω ο θάνατος!» φώναζαν οι φασίστες φαλαγγίτες του Φράνκο στην Ισπανία του ‘36. «Ζήτω ο θάνατος!» τιτλοφορείται και το τελευταίο cd του συγκροτήματος του Καιάδα, βουλευτή της χρυσής αυγής Γιώργου Γερμενή. Η συγκεκριμένη ιαχή πολέμου συμπυκνώνει τη βαρβαρότητα, την αποκτήνωση και την ουσία της φασιστικής θεώρησης για τη ζωή και την κοινωνία, σε όποια ιστορική περίοδο κι αν εμφανίστηκε, όποια μορφή κι αν είχε. Αυτό αποδεικνύουν άλλωστε, με τον πιο εμφατικό τρόπο, οι εκτελέσεις και δολοφονίες εκατομμυρίων ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης-εξόντωσης και εργασίας, η αναγωγή των τεχνικών βασανισμού σε “επιστήμη” και η ευγονική.
Γιατί φασισμός είναι η στρατιωτικοποίηση κάθε πτυχής της ζωής και της καθημερινότητας, η απόπειρα μετατροπής της κοινωνίας σε ένα απέραντο στρατόπεδο, απόλυτα πειθαρχημένο και δουλικό, με τυφλή πίστη στον Ηγέτη, τον Αρχηγό. Είναι η βίαιη θέσμιση του ανταγωνισμού, της κυριαρχίας και της εξουσίας ως καθολικών κανόνων ρύθμισης των κοινωνικών σχέσεων. Ο φασισμός θρέφεται σαν ζόμπι από τους αναρίθμητους αποκλεισμούς και την επιθετικότητα ενάντια σε ό,τι ορίζει ο ίδιος ως διαφορετικό, ξένο, μη υγιές, ανώμαλο. Εβραίοι, τσιγγάνοι, μουσουλμάνοι, έγχρωμοι, μετανάστες, ομοφυλόφιλοι, κομμουνιστές, αναρχικοί, απεργοί, άτομα με ειδικές ανάγκες και η λίστα δεν τελειώνει… Ο φασισμός ιεραρχεί τις υπάρξεις, τις φυλές και τις εθνότητες σε ανώτερες και κατώτερες, στο όνομα μιας καθαρότητας που μόνο σε βρώμικα μυαλά μπορεί να χωράει. Για τον φασισμό η κοινωνία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αρένα για την επιβίωση, όπου η ζωή, η δημιουργική δραστηριότητα και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια απαξιώνονται, όπου το αλληλοφάγωμα των από κάτω γίνεται νόμος.
Όποτε, όμως, οι φασίστες σήκωσαν κεφάλι κι αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα, μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν ήταν. Αντίθετα, είχαν διαμορφωθεί όλες οι κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις, ώστε πολλά από τα στοιχεία των φασιστικών αντιλήψεων και πρακτικών να διαπερνούν το κοινωνικό σώμα και να αναπαράγονται από αυτό. Άλλωστε, ο φασισμός και ο εθνικισμός είναι τα παραπαίδια του κράτους και του καπιταλισμού στην πιο ολοκληρωτική τους μορφή. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν σήμερα: σε ποια καθεστώτα παραπέμπει η τωρινή μορφή του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που φτωχοποιεί και ισοπεδώνει ευρύτατα τμήματα της κοινωνίας, επιτίθεται λυσσαλέα σε όποιον αντιστέκεται, αστυνομεύει ασφυκτικά με το στρατό κατοχής του και κατασκευάζει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών; Πόσο συχνές είναι οι ρατσιστικές συμπεριφορές και τα ξενοφοβικά στερεότυπα εδώ και δεκαετίες; Ποια είναι η στάση μεγάλου μέρους της κοινωνίας απέναντι στους ρομά, τους ομοφυλόφιλους και τους μετανάστες; Πόσοι υπερασπίζονται την ανωτερότητα του άντρα έναντι της γυναίκας, της πατρίδας τους έναντι κάθε άλλης πατρίδας, του εγώ τους έναντι οποιουδήποτε άλλου; Πώς λοιπόν βρέθηκαν «ξαφνικά» οι ναζί της χρυσής αυγής στο κοινοβούλιο και ποιοι τους όπλισαν με μαχαίρια και κουμπούρια;
Από την άλλη, δεν παραβλέπουμε ότι οι κοινωνικές διεργασίες αποτελούν μια δυναμική διαδικασία, το αποτέλεσμα της οποίας δε μπορεί να προδικαστεί. Σε συνθήκες κοινωνικής παρακμής -μέσα στις οποίες ο φασισμός βρίσκει έδαφος να χύσει το δηλητήριό του- συνυπάρχει ταυτόχρονα πλήθος ατομικών και συλλογικών αντιστάσεων. Από την πιο απλή χειρονομία αλληλεγγύης, μέχρι την ανάπτυξη δικτύων αλληλοβοήθειας, τις επανασυνδέσεις ρεύματος και τα κοινωνικά ιατρεία. Από τις μοριακές αρνήσεις στις γειτονιές και στη δουλειά, μέχρι την πιο μαζική διαδήλωση ή απεργιακή κινητοποίηση. Από την εναντίωση στους κάθε λογής ρουφιάνους και τους ελεγκτές εισιτηρίων, μέχρι τη δημιουργία αναχωμάτων στους δρόμους απέναντι στους μπάτσους και τους φασίστες. Από τις σιωπές των καταπιεσμένων που υπομένουν, μέχρι τις στιγμές που γίνονται κραυγή, εξεγείρονται κι αγωνίζονται για λογαριασμό όλων.
Παρά τα ελλείμματα, τις αδυναμίες και τα αδιέξοδα τους, οι ζωτικές δυνάμεις αυτής της κοινωνίας δίνουν το “παρών”, κόντρα στην καλλιέργεια του φόβου, της απάθειας και της διαρκούς υποτίμησης της ζωής από την καπιταλιστική μηχανή. Κι εμείς τασσόμαστε ξεκάθαρα με αυτές τις δυνάμεις. Παλεύουμε καθημερινά με τις αντιφάσεις μας, αγωνιζόμαστε και αναζητούμε συνεχώς μονοπάτια προς την οικοδόμηση μιας αταξικής κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Χτίζουμε κοινότητες αγώνα ντόπιων και μεταναστών για την αντιμετώπιση των κοινών προβλημάτων της καθημερινότητάς μας. Με σεβασμό στις διαφορετικές δυνατότητες και ανάγκες του καθενός, όπου το χρώμα, το φύλο, η εθνότητα και η σεξουαλική προτίμηση θα αποτελούν κοινωνικό πλούτο και όχι κριτήρια διαχωρισμών. Ξεριζώνοντας την κουλτούρα της αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης των ζωών μας σε «ειδικούς», ώστε μέσα από αυτοοργανωμένες διαδικασίες να αποφασίζουμε εμείς και μόνο για την ζωή μας και την ποιότητα των κοινωνικών σχέσεων που θέλουμε. Μέχρι να εκμηδενίσουμε την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Μέχρι να στείλουμε το κράτος, τα αφεντικά και τους φασίστες τους στα βάθη της ιστορίας. Θάνατος στο θάνατο. Ζήτω η ζωή!
Αντιφασίστες-αντιφασίστριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας
Το Σάββατο 4/1 δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες συγκεντρώθηκαν στο σταθμό Αττικής και πραγματοποίησαν μαζική παρέμβαση στην περιοχή του Άγιου Παντελεήμονα και Αττικής. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης κολλήθηκαν αφίσες, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα σε διάφορες γλώσσες, προπαγανδίζοντας τη διαδήλωση ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τον “Ξένιο Ζευς” στις 11-1 στην πλατεία Αμερικής. Η παρέμβαση ξεκίνησε από το σταθμό Αττικής , κινήθηκε στην Αγίου Μελετίου, τη λαική της Μιχαήλ Βόδα, την πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα και κατέληξε στην πλατεία Βικτωρίας. Στο τέλος της παρέμβασης, στην πλατεία Βικτωρίας, εμφανίστηκε ομάδα ΔΕΛΤΑ κάνοντας βόλτες γύρω από την πλατεία.
When, on Saturday the 28th of December 2013, we embarked on a political intervention at several metro stations against the “Xenios Zeus” state-organised pogroms and the detention centres for migrants, we already knew who we had against us: a state that continually gravitates towards totalitarianism and implements a racist immigration policy, materialised in the form of quasi-military operations; a police force that not only legally enjoys excessive powers, but has the de facto right to ignore the law anytime and whenever it feels like it; and the fascist and racist sections of greek society, which, in tune with state policy, believe that they may say and do anything they please against migrants without fear of sanctions or reprisal.
We also knew who we wanted to meet: those who feel that there is no alternative but to confront the brutality spreading around us and those who, due to their social position, find themselves on the receiving end of the most violent expressions of this condition. For this reason, a number of collectives active in this area and the wider centre of Athens decided to organise a number of similar interventions culminating in a demonstration on the 11th of January 2014. For this reason, we made sure that our leaflets, posters and flyers that we were carrying with us were in 7 different languages. For this reason, we chose the multi-racial neighbourhoods of Patisia, Ag. Nikolaos and Victoria as our field of intervention; neighbourhoods where a daily manhunt of the police against migrants takes place, and where the holy alliance of cops/fascists/mafia and the racist “citizens’ committees” has written the most “glorious” pages of its recent history. Pogroms, racist attacks, mafia expansion, constant police controls, detentions and arrests based on the colour of one’s skin, routine torture in the police stations…
But let us start from the beginning. At Ag. Nikolaos metro station, while we were handing out leaflets calling for a demonstration against detention centres and “Xenios Zeus” operations on the 11th of January, a number of locals, known for their racist activity in the area, attempt to attack some comrades, first verbally and then physically with a wooden stick – obviously disagreeing with the content of the material distributed – and are immediately confronted. While our intervention continues at Victoria Square, “Dias” and “Delta” motorised police units attack the crowd and arrest 12 people, amongst whom is a random person waiting for the train towards Piraeus. The arrest is conducted with the typical politeness and formality that characterises the greek cops, and the 12 of us are taken to the central police headquarters. After a long wait in the department of “confrontation of racist violence”, the checks and the sweet company of the single-cell “Dias” and “Delta” cops, we are put in line for recognition by the fascists. A while later, our formal arrest is announced to us. Fingerprints, more waiting and around midnight our lawyers present us the suit hastily tailored in the national security offices just for us: multiple felonies for all and some directly identified as perpetrators of “attempt of intended serious bodily harm”. The ridiculousness of the case takes a new turn, when amongst those identified by the “victims” of the attack is the passer-by who was arrested with us at the train platform.
This is how, in a rough time-line, we ended up in the detention cells. There, amongst other things, we confirmed that the cells of the police headquarters, as of most police stations in the country, operate as informal detention centres for migrants without papers. During the two days we spent there, we met people from Asia and Africa, held for months without having committed any crime, as well as Roma women, victims of the “beautifying” operations taking place in the centre of Athens – all people who are being consistently denied basic rights that we, as “greek citizens”, enjoy even when we find ourselves in the position of the detained or accused. Some people had already spent 6 months in various police stations, and had no idea what lies in store for them in the future, no idea about the duration of their detention, no idea about if and when they would be deported. These people nonetheless retained their dignity and smile. We shared the few things that we were allowed to have in there, we exchanged experiences and opinions, we parted with strong emotions, confirming that solidarity and the common experience of a common position is what preserves strength and courage in this hellhole.
On Sunday morning we are photographed and then led to the prosecutor. There, the bloated charges fall to two misdemeanours (“dangerous bodily harm” and “resistance to authority”) and we go through the typical procedure before being taken back to the police headquarters. But this time, something doesn’t seem right. While all of us have our id cards returned, the passport of comrade E.M. (who is of albanian origin) is withheld without any explanation, something that raises our suspicions. Despite our protest, the same thing happens the next morning, shortly before we are taken to the court again. In the courtroom, and before the process starts, we are informed by our lawyers that there is an order by the police to detain E.M., with the aim of deporting him. Obviously, the cops are making use of an article of the new anti-immigration law, according to which they have the right to detain and deport migrants, should they judge that the latter constitute a threat to public safety and order. It is the same article that was used against the two street-vendors who were arrested outside of the Economic School of Athens and who, despite being acquitted by the court, are still held in police custody.
The court decides to postpone the trial until the 8th of January 2014, and releases us. However, the cops insist on detaining comrade E.M.. The comrades who are in the courtroom attempt to hinder this development with their fighting stance. Commotion prevails, the judges are arraigned by the crowd and caught in perplexity, the police forces present lose control over the situation and finally the intervention of a riot unit is needed to restore order and kidnap the comrade. Afterwards, the comrade is taken to the hellhole of Petrou Ralli (a transit police station for migrants) where he is held for one day before his release the afternoon of the day after. Let us provide a clue indicating the situation over there: a large part of the incarcerated stated that they would prefer to be taken to a detention centre, like Amygdaleza, rather than remain in the “black hole” of this transit police station. Some time earlier, detainees in the police headquarters had told us a similar story: better here (in the headquarters), than in the police station of Ag. Panteleimonas… between a rock and a hard place.
Despite the ordeal we went through and the charges we still face, we come out of this experience stronger. And this we owe first of all to all the comrades who embraced our struggle, who came in solidarity outside the police headquarters on Saturday night and Monday afternoon, on Sunday and Monday at the courthouse, on Tuesday morning at the Petrou Ralli transit police station. We owe it to the cops’ uneasy looks, each and every time their attempts to break our unity proved fruitless. We owe it, lastly, to all those prisoners, both migrants and non-migrants, who despite the fact that they find themselves caught in the clogs of the machine, under the most unfavourable conditions, retain their dignity, their militancy and their humanity.
From now on, we continue even more certain about our choices, more determined about their importance in this dystopia. Because we need each other in order to tear down the walls that separate us from others.
January 2nd 2014
Όταν το Σάββατο 28/12/13 ξεκινήσαμε για μια πολιτική παρέμβαση σε σταθμούς του ησαπ ενάντια στα κρατικά πογκρόμ του “ξένιου δία” και τα κέντρα κράτησης μεταναστών/τριών γνωρίζαμε εξ’ αρχής ποιους έχουμε απέναντί μας. Ένα κράτος που διαρκώς ρέπει προς τον ολοκληρωτισμό και εφαρμόζει μια ρατσιστική μεταναστευτική πολιτική που διεξάγεται με όρους στρατιωτικής επιχείρησης. Μια αστυνομία, η οποία όχι μόνο απολαμβάνει νόμιμα υπερεξουσίες, αλλά έχει και το de facto δικαίωμα να υπερβαίνει το νόμο όπου και όποτε γουστάρει. Εκείνο το εκφασισμένο/ρατσιστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο, καθώς συντονίζεται με τις κρατικές πολιτικές, θεωρεί πως χωρίς κανένα κόστος μπορεί να λέει και να κάνει το οτιδήποτε ενάντια στους μετανάστες.
Γνωρίζαμε, επίσης, με ποιους και ποιες θέλουμε να συναντηθούμε. Εκείνους τους ανθρώπους που νιώθουν την ανάγκη της αντιπαράθεσης με τη βαρβαρότητα που εξαπλώνεται, όσο και αυτούς/ες που λόγω θέσης δέχονται με μεγαλύτερη ένταση τη βία της. Γι’ αυτό και μερικές συλλογικότητες της περιοχής και του ευρύτερου κέντρου αποφασίσαμε να συνδιοργανώνουμε μια σειρά ανάλογων παρεμβάσεων που καταλήγουν σε μια διαδήλωση στις 11/1/14. Γι’ αυτό φροντίσαμε τα κείμενα, οι αφίσες, τα τρικάκια που είχαμε μαζί μας να είναι σε 7 διαφορετικές γλώσσες. Γι’ αυτό και επιλέξαμε τις πολυφυλετικές γειτονιές των πατησίων, του αγ. νικολάου, της βικτώριας ως το πεδίο δράσης μας. Γειτονιές όπου καθημερινά διεξάγεται ένα πραγματικό ανθρωποκυνηγητό της αστυνομίας με στόχο τους μετανάστες και όπου η ιερή συμμαχία μπάτσοι-φασίστες-μαφία-ρατσιστικές επιτροπές κατοίκων έχει γράψει τις λαμπρότερες σελίδες της πρόσφατης ιστορίας της. Πογκρόμ, ρατσιστικές επιθέσεις, επέκταση της μαφίας, διαρκείς αστυνομικοί έλεγχοι, προσαγωγές και συλλήψεις με κριτήριο το χρώμα, βασανιστήρια στα τμήματα…
Εκείνο όμως που δεν γνωρίζαμε εκείνο το μεσημέρι ήταν ότι πολύ σύντομα εμείς οι ίδιοι/ες θα ερχόμασταν αντιμέτωποι/ες με αυτήν ακριβώς τη συνθήκη ενάντια στην οποία είχαμε αποφασίσει να δράσουμε, ότι μέσα σε λίγες ώρες θα τους συναντούσαμε σχεδόν όλους κατά πρόσωπο, εχθρούς και φίλους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στο σταθμό του αγ. νικολάου, καθώς εξελίσσεται η προπαγάνδιση της διαδήλωσης ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις επιχειρήσεις του “ξένιου δία”, περίοικοι, γνωστοί για τη ρατσιστική τους δράση στην περιοχή, επιχειρούν να επιτεθούν αρχικά λεκτικά και στην συνέχεια με ξύλινο κοντάρι σε συντρόφους – προφανώς διαφωνώντας με το περιεχόμενο όσων μοιράζονταν – και αντιμετωπίζονται. Στην πλ. βικτωρίας ομάδες “δίας” και “δέλτα”, και ενώ συνεχίζεται το μοίρασμα, μας επιτίθενται και συλλαμβάνουν 12 άτομα, μεταξύ των οποίων και έναν άσχετο με την παρέμβαση, που περίμενε στην αποβάθρα το τρένο για τον πειραιά. Η σύλληψη εξελίσσεται με την γνωστή ευγένεια και τυπικότητα που χαρακτηρίζει τους έλληνες μπάτσους και οι 12 παίρνουμε το καράβι για τη ΓΑΔΑ. Μετά την πολύωρη παραμονή στο τμήμα “αντιμετώπισης ρατσιστικής βίας”, τις διαπιστεύσεις και την γλυκιά παρεούλα με τους μονοκύτταρους των “δίας” και “δέλτα” μας οδηγούν στην άσπρη τζαμαρία για αναγνώριση. Λίγο αργότερα μας ανακοινώνουν ότι έχουμε συλληφθεί. Αποτυπώματα, ξανά αναμονή και κοντά στα μεσάνυχτα οι δικηγόροι μας παρουσιάζουν το κοστουμάκι που πρόχειρα ράφτηκε για μας στα γραφεία της κρατικής ασφάλειας: κάμποσα κακουργήματα για όλους και κάποιοι αναγνωρισμένοι ως φυσικοί αυτουργοί της “απόπειρας βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης”. Η γελοιότητα της όλης υπόθεσης απογειώνεται, όταν ανάμεσα στους αναγνωρισμένους από τα “θύματα” της επίθεσης βρίσκεται και ο άσχετος που περίμενε το τρένο.
Με τα πολλά καταλήξαμε στα κρατητήρια. Εκεί, μεταξύ άλλων, επιβεβαιώσαμε ότι το κρατητήριο της ΓΑΔΑ, όπως και τα περισσότερα τμήματα της χώρας, λειτουργεί ως άτυπο κέντρο κράτησης μεταναστών “χωρίς χαρτιά”. Τις δυο μέρες που μείναμε εκεί γνωρίσαμε ανθρώπους από ασία και αφρική που κρατούνται για μήνες χωρίς να έχουν τελέσει κάποιο ποινικό αδίκημα και γυναίκες ρομά, θύματα των επιχειρήσεων “καλλωπισμού” του κέντρου της αθήνας. Ανθρώπους στους οποίους αρνούνται στοιχειώδη δικαιώματα που οι περισσότεροι από εμάς ως “έλληνες πολίτες” απολαμβάνουμε ακόμα και από τη θέση του κρατούμενου ή του κατηγορούμενου. Ορισμένοι ήταν ήδη 6 μήνες σε διάφορα τμήματα και οι περισσότεροι δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν πολύ βασικά στοιχεία για το μέλλον που τους επιφυλάσσεται. Ούτε για το πού και πόσο θα κρατηθούν, ούτε για το αν και πότε θα απελαθούν. Άνθρωποι που παρ’ όλα αυτά ξέρουν να μένουν αξιοπρεπείς και χαμογελαστοί. Μοιραστήκαμε τα λίγα πράγματα που μας επιτρέπονταν εκεί μέσα, ανταλλάξαμε εμπειρίες και απόψεις, αποχωριστήκαμε με συγκίνηση και επιβεβαιώσαμε πως η αλληλεγγύη και το βίωμα της κοινής θέσης είναι αυτό που δίνει δύναμη και κουράγιο μέσα σε εκείνο το ζόφο.
Την κυριακή το πρωί πηγαίνουμε στη σήμανση και στη συνέχεια περνάμε εισαγγελέα. Εκεί το παραφουσκωμένο κατηγορητήριο των μπάτσων μετατρέπεται σε δυο πλημμελήματα – “επικίνδυνες σωματικές βλάβες”, “αντίσταση κατά της αρχής” – και ξαναπερνάμε την τυπική διαδικασία μέχρι να επιστρέψουμε στα κρατητήρια. Όμως αυτή τη φορά κάτι δεν πάει καλά. Ενώ σε όλους μας παραδίδονται οι ταυτότητες, στο σύντροφο E.M., που είναι αλβανικής καταγωγής, του κρατάνε το διαβατήριο χωρίς να μας εξηγούν το λόγο, πράγμα που μας βάζει σε υποψίες. Παρά τις διαμαρτυρίες μας, το ίδιο συμβαίνει και το επόμενο πρωί λίγο πριν ξεκινήσουμε για τα δικαστήρια. Στην αίθουσα του δικαστηρίου πια, μέχρι να αρχίσει η διαδικασία, μαθαίνουμε από τους δικηγόρους ότι για τον σύντροφό μας υπάρχει εντολή κράτησης από την αστυνομία με σκοπό την απέλαση. Προφανώς, οι μπάτσοι ενεργοποιούν τη διάταξη που υφίσταται στον καινούργιο μεταναστευτικό κώδικα, η οποία τους δίνει το δικαίωμα να κρατάνε και να απελαύνουν μετανάστες, εφόσον οι ίδιοι κρίνουν ότι αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια. Είναι η ίδια περίπτωση με τους δύο μικροπωλητές από την ΑΣΟΕΕ, οι οποίοι, παρά το γεγονός ότι αθωώθηκαν από το δικαστήριο, συνεχίζουν να κρατούνται στο Α.Τ. εξαρχείων.
Το δικαστήριο αποφασίζει την αναβολή της δίκης για τις 8/1/14 και μας αφήνει ελεύθερους. Παρ’ όλα αυτά, οι μπάτσοι επιμένουν στην κράτηση του συντρόφου. Οι σύντροφοι/ισσες που βρίσκονται στην αίθουσα με την μαχητική τους στάση προσπαθούν να αποτρέψουν την όλη διαδικασία. Επικρατεί αναστάτωση, η έδρα βρίσκεται σε αμηχανία καθώς εγκαλείται από το ακροατήριο, η δύναμη της αστυνομίας που βρίσκεται στην αίθουσα χάνει τον έλεγχο, ενώ τελικά χρειάζεται η παρέμβαση των ματ για να ολοκληρωθεί η απαγωγή του συντρόφου. Στη συνέχεια, ο Ε.Μ. οδηγείται στα κολαστήρια της πέτρου ράλλη, όπου ταλαιπωρείται μια μέρα μέχρι την απελευθέρωσή του το επόμενο μεσημέρι. Μια σημείωση μόνο για την συνθήκη που επικρατεί εκεί: μεγάλο μέρος των έγκλειστων δήλωναν ότι θα προτιμούσαν να βρίσκονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως η αμυγδαλέζα, παρά στη μαύρη τρύπα του “αλλοδαπών”. Λίγο νωρίτερα στη ΓΑΔΑ κρατούμενοι μας είχαν πει την ίδια – τηρουμένων των αναλογιών – ιστορία: καλύτερα εδώ, παρά στο Α.Τ. του άγιου παντελεήμονα… Μεταξύ κόλασης και κόλασης.
Παρά την ταλαιπωρία που υποστήκαμε και το γεγονός ότι αντιμετωπίζουμε κατηγορίες, από αυτή την εμπειρία βγαίνουμε πιο δυνατές και δυνατοί. Και αυτό το οφείλουμε πρώτα απ’ όλα σε όλες τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που αγκάλιασαν τον αγώνα μας, που βρέθηκαν το σάββατο το βράδυ και τη δευτέρα το απόγευμα έξω από τη ΓΑΔΑ, την κυριακή και τη δευτέρα στα δικαστήρια, την τρίτη το πρωί στην πέτρου ράλλη. Το οφείλουμε στα αμήχανα βλέμματα των μπάτσων, όταν κάθε προσπάθειά τους να μας σπάσουν σε μονάδες έπεφτε στο κενό. Το οφείλουμε, τέλος, σε εκείνους τους κρατούμενους, μετανάστες ή μη, που, παρά το γεγονός ότι έχουν πιαστεί στα δίχτυα της μηχανής, υπό τις πιο δυσμενείς συνθήκες, παραμένουν αξιοπρεπείς, μαχητικοί και ανθρώπινοι.
Από εδώ και στο εξής, συνεχίζουμε πιο σίγουροι/ες για τις επιλογές μας, πιο αποφασισμένοι/ες για τη σημασία τους σε τούτη τη δυστοπία. Γιατί χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο για να γκρεμίσουμε τα τείχη που χωρίζουν εμάς από τους άλλους.
2/01/2014